Οι παραδοσιακοί χοροί της Κορέας
Μέρος Α: Οι hyangak-jeongjae χοροί
 |
Παρουσίαση αυλικών χορών για το βασιλιά Gojong
source Art&Culture |
Ο χορός, μία λέξη δύο συλλαβών, χιλιάδων, όμως, μηνυμάτων, λέγεται πως είναι ο αρχαιότερος τρόπος έκφρασης συναισθημάτων και επικοινωνίας με τον κοινωνικό περίγυρο. Ο Καβάφης, μάλιστα, είχε πει, πως, όταν χορεύεις, γράφεις στη γη αυτά που θέλει να πει η ψυχή σου. Με τα βήματα τους έγραφαν στη γη και οι χορευτές των παραδοσιακών χορών από την Κορέα, καθώς οι περισσότεροι από αυτούς είχαν να διηγηθούν μια ιστορία και να περάσουν ένα μήνυμα.
Η τέχνη του χορού στην Κορέα εμφανίστηκε περίπου πριν από 5 χιλίαδες χρόνια με τις τελετές σαμανισμού. Ο σαμανισμός συνδέεται με τις πεποιθήσεις και τις πρακτικές των αυτόχθονων πληθυσμών, που στην συγκεκριμένη περίπτωη πρόκειται για τους αυτόχθονες της Κορέας. Εκείνη την εποχή το κάθε χωριό είχε και λάτρευε τους δικούς του τοπικούς θεούς και οι σάμανοι τελούσαν τις κηδείες, για να οδηγήσουν τα πνεύματα στον ουρανό. Κατά τη διάρκεια αυτών των τελετών οι σαμάνοι βασίζονταν στη λατρευτική παράδοση του τόπου τους και ακολουθούσαν μια δομή συγκεκριμένων κινήσεων, που θύμιζαν χορό, έτσι ώστε να τέρψουν τους θεούς τους.
Στη συνέχεια όταν δημιουργήθηκαν τα Τρία Βασίλεια της Κορέας, Goguryeo, Baekjae και Silla, ο κορεάτικος χορός, που ξεκίνησε από τις τελετές σαμανισμού, υποστηρίχθηκε εκτενώς και εκτιμήθηκε ιδιαίτερα απο τη βασιλική αυλή και την κορεάτικη βασιλική οικογένεια. Έτσι άνοιξαν οι πρώτες ακαδημίες χορού και μερικοί χοροί μεταξύ των οποίων το Buchaechum (부체줌), ο χορός των θαυμαστών, το Seungmu (승무), ο χορός από βουδιστές μοναχούς, απέκτησαν ένα μόνιμο υψηλό κύρος παρά την ταπεινή προέλευση τους. Για παράδειγμα, λέγεται, ότι ο χορός των θαυμαστών προέρχεται από σαμάνους, που εκτελούσαν ιεροτελεστίες με φύλλα, αλλά με την πάροδο του χρόνου εξελίχθηκε σε έναν απο τους πιο εκλεπτισμένους κορεάτικους χορούς.
Ο αφηγηματικός χαρακτήρας και η κίνηση των κορεάτικων χορών
Οι κορεάτικοι παραδοσιακοί χοροί, ως επί το πλείστον, έχουν αφηγηματικό χαρακτήρα, καθώς μέσω των κινήσεων τους αφηγούνται ιστορίες και εκφράζουν συναισθήματα, όπως τη χαρά και τη λύπη. Για παράδειγμα στο χορό των φαντασμάτων, ο χορευτής βρίσκει ξανά τη νεκρή σύζυγο και στη συνέχεια βιώνει, ξανά, τη θλίψη και την απώλεια με το δεύτερο αποχαιρετισμό. Αντίθετα, στον περίφημο χορό των τυμπάνων ο χορευτής κρατάει ένα τύμπανο, το οποίο είναι μεγαλύτερο και από τον ίδιο. Το τύμπανο συμβολίζει τον πειρασμό που βιώνει μια αγνή θρησκεύομενη φιγούρα, όπως ένας κορεάτης μοναχός, ο οποίος τελικά ενδίδει στην επιθυμία του να χτυπήσει το τύμπανο.
Αναφορικά με τις κινήσεις των χορών, που είναι αλληλένδετες με τον αφηγηματικό τους χαρακτήρα, ακολουθούν καμπυλόγραμμες διαδρομές με επαναλήψεις σύντομης διάρκειας. Τα κάτω άκρα των χορευτών καλύπτονται απο τα hanbok (한복), που ανεμίζουν. Την ώρα του χορού οι χορευτές είναι σαν να κάνουν κατάθεση ψυχής , αφού έχοντας αφουγκραστεί τα μηνύματα και τις μελωδίες της κορεάτικης παραδοσιακής μουσικής, που ντύνει το χορό, μεταφράζουν αυτά τα μηνύματα με τις κινήσεις τους ενώπιον του κοινού, που ειναι ο τελικός δέκτης.
Η επανάνθιση των κορεάτικων χορών
Στα χρόνια της Ιαπωνικής κυριαρχίας στην Κορέα οι περισσότερες ακαδημίες χορού έκλεισαν λόγω της πολιτιστικής καταστολής, με συνέπεια ορισμένοι χοροί να χαθούν και να ξεχασθούν, και άλλοι χοροί να αναδιαμορθωθούν. Μετά τη λήξη της Ιαπωνικής κυριαρχίας , μια ομάδα πρωτοπόρων χορευτών, μεταξύ αυτών ο Choi Seung-hee δημιούργησαν εκ νεόυ την παραδοσιακή χορογραφία με βάση τους παραδοσιακούς χορούς, που θυμόντουσαν από το παρελθόν. Στην αρχή αυτοί οι χοροί παρέμειναν κρυφοί, αργότερα, όμως, έγιναν κομμάτι της σύγχρονης κορεάτικης κουλτούρας. Ο αφηγηματικός χαρακτήρας των χορών παρέμεινε ακόμα πιο δυνατός από ποτέ, και σήμερα κορυφαίοι κορεάτες χορευτές έχουν την υποχρέωση να διδάσκουν σε νεότερους μαθητές τους παραδοσιακούς χορούς.
Είδη των κορεάτικων παραδοσιακών χορών
Οι κορεάτικοι παραδοσιακοί χοροί διακρίνονται σε χορούς της αυλής, λαϊκούς χορούς και τελετουργικούς χορούς. Οι χοροί της αυλής, που στα κορεάτικα απαντώνται ως 정재 (jeongjae) . Jeongjae σημαίνει "αφιέρωση στο μονάρχη", "αποτίω φόρο τιμής", αλλά και "επίδειξη δεξιοτήτων", που εκτός από χορό περιλαμβάνουν και άλλες μορφές τέχνης, όπως το περπάτημα σε σχοινί (줄타기), τη ρίψη μπάλας (공던지기), διάφορα ακροβατικά καθώς και το παιχνίδι, στο οποίο ο ένας ανεβαίνει στην πλάτη του άλλου, και έτσι εξετάζεται τόσο η ισορροπία όσο και η μυϊκή δύναμη και των δύο (목마타기). Ο όρος χορός της αυλής χρησιμοποιήθηκε μέχρι τις αρχές της δυναστείας Joseon.
Οι χοροί αυλής παρουσιάζονταν στη βασιλική οικογένεια, σε επικεφαλείς αυλικούς και ξένους απεσταλμένους ή σε δίαφορες εοαρταστικές εκδηλώσεις, που διοργανώνονταν στο παλάτι. Ως εκ τούτου η θεματολογία των χορών αυλής περιελάμβανε τη δόξα της βασιλικής οικογένειας, την προσευχή για μακροχρόνια ζωή, την υγεία, τη μεγαλοσύνη του βασιλιά, την ειρήνη και την ευημερία του βασιλείου, τον έπαινο των αρετών της αυλής, την προβολή των επιτευγμάτων του βασιλιά, τον εορτασμό του πλούτου και της δύναμης της βασιλικής αυλής. Επίσης το κράτος διαχειριζόταν όλες τις υποθέσεις, που σχετίζονταν με την προετοιμασία των jeongjae, από την εκπαίδευση και την επίβλεψη όλων των ατόμων, που λάμβαναν μέρος, χορευτών και μουσικών, μέχρι και τη δημιουργία καινούριων παραστάσεων jeongjae.
Ωστόσο οι jeongjae χωρίζονται σε δύο κατηγορίες, στους χορούς hyangak (향악정재) και στους χορούς dangak (당약정재). Συγκεκριμένα οι πρώτοι αποτελούνται από χορούς, που προέρχονται από την Κορέα και συνοδεύονται από τη hyangak, την παραδοσιακή μορφή κορεάτικης αυλικής μουσικής από την περίοδο των Τριών Βασιλείων (57 π.Χ.- 668 μ.Χ.). Αντίθετα οι δεύτεροι προέρχονται από την δυναστεία Tang στην Κίνα και συνοδεύονται από την παραδοσιακή κορεάτικη αυλική μουσική dangak, που προέρχεται από την κινεζική μουσική εκείνης της εποχής.
Α. Οι hyangak jeongjae χοροί
Οι hyangak jeongjae χοροί είναι οι ακόλουθοι:
Αυτός ο χορός, αρχικά, παρουσιαζόταν με τη συνοδεία του Dongdongsa , ενός τραγουδιού μπαλάντα από την εποχή του Goryeo. Πρώτα, αναφερόταν ως Dongdong, αργότερα, όμως, στην πρώιμη εποχή του Joseon μετανομάστηκε σε Abak. Ο χωρός Abak είναι καταγεγραμμένος ως Dongdong-jeongjae μέχρι το 1449, την 31η χρονιά της βασιλείας του βασιλιά Sejong. Το όνομα Abak χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά σε ένα κανόνα μουσικής και ο χορός ονομάστηκε Abakjum. Ο χορός, αρχικά, παρουσιαζόταν από δυο χορευτές, αλλά στη συνέχεια, όταν ένα τετράστιχο τραγούδι με επτά κινέζικους χαρακτήρες σε κάθε γραμμή αντικατέστησε το Dongdongsa μέχρι τα τέλη της δυναστείας του Joseon, ο αριθμός των χορευτών αυξήθηκε σε 4 χορευτές.
Το Abak (아박) είναι ένα μουσικό κλίκ κλάκ κατασκευασμένο από ελεφαντόδοτο, που χρησιμοποιείται από τους χορευτές, καθώς χορεύουν στο ρυθμό της μουσικής. Οι χορευτές, αφού κάνουν μια μεγάλη υπόκλιση, όταν εμφανίζονται στη σκηνή για πρώτη φορά, κρατούν ψηλά αυτά τα κλίκ κλάκ και τραγουδούν το πρώτο τραγούδι από το Dongdongsa, ενώ είκοσι gisaengs τραγουδούν χορωδιακά και η ορχήστρα παίζει μουσική. Οι χορευτές γονατίζουν και τοποθετούν τα μουσικά κλίκ κλάκ στις ζώνες τους. Έπειτα σηκώνονται και αρχίζουν να χορεύουν, ενώ τραγουδούν το τραγούδι Dongdong- jeongweolsa, το τραγούδι του Ιανουαρίου του Dongdong, το οποίο απεικονίζει τις αλλαγές των εποχών στο χρόνο. Αφού χορέψουν σε τρεις τόνους με τα χέρια σταυρωμένα, οι χορευτές σηκώνουν τα μουσικά κλίκ κλάκ και προχωρούν προς τα εμπρός και προς τα πίσω. Χτυπούν τα κλίκ κλάκ στο ρυθμό της μουσικής, καθώς αντικρύζουν ο ένας τον άλλον και γυρίζουν τις πλάτες τους. Επίσης, χτυπούν μία ή τρεις φορές στη δεξιά και την αριστερή τους πλευρά, ή τα χτυπούν στα γόνατα ή στα χέρια τους.
Τα κλακάκια χρησιμοποιούνταν συνήθως από τους μουσικούς για να σηματοδοτούν την αρχή και το τέλος του χορού, γεγονός που καθιστά το χορό ιδιόμορφο, καθώς αυτά τα κλακάκια διακοσμημένα με φούντες λειτουργούν ως σκηνικά αντικείμενα (στηρίγματα) σε όλο το χορό. Η αρμονία, όμως, του ήχου που βγάζουν σε συνδυασμό με τους στίχους του τραγουδιού παρουσιάζουν ένα μεταβαλλόμενο σκηνικό των δώδεκα μηνών και οι χορευτές χτυπούν αυτά τα κλακάκια, για να τονίσουν τις κινήσεις τους, ενώ χορεύούν.
 |
Γυναίκες παρουσίαζουν το Abakmu κρατώντας το Abak
source 금강일보 |
https://www.youtube.com/watch?v=bSa8WON-ZE
παρουσίαση του Abakmu
Το Bakjeopmu ή αλλιώς ο χορός των φτερών πεταλούδας, που κυμματίζουν, δημιουργήθηκε από τον πρίγκιπα διάδοχο Hyomyeong στα 28 χρόνια βασιλείας του βασιλιά Sunjo. Είναι ένας λυρικός χορός με θέμα το λουλούδι και προέρχεται από μια τελετή μετάβασης, που ονομάζεται Παιχνίδι Πεταλούδας. Το συγκεκριμένο τελετουργικό γινόταν το δεύτερο μήνα του σεληνιακού έτους, στις αρχές της άνοιξης. Χαρακτηριστικό του χορού είναι τα λαμπρά κοστούμια και οι κινήσεις των χορευτών, οι οποίοι χτυπούν τις προεκτάσεις των μακριών μανικιών τους στον αέρα. Συγκεκριμένα οι χορευτές φορούν κορώνες σε σχήμα φτερών πουλιού και τα κοστούμια τους είναι ρόμπες, πανω στις οποίες υπάρχουν σχεδιασμένα μεγάλα μοτίβα παπιλιονίδων πεταλούδων με μακριά μανίκια, που συμβολίζουν τις κινήσεις των φτερών μιας πεταλούδας. Εκτός αυτού, αυτά τα μεγάλα σχέδια πεταλούδων στα κοστούμια των χορευτών, δηλώνουν μεταφορικά ότι οι πεταλούδες συρρεόυν στους χορευτές.
Ο χορός αυτός,αρχικά, παρουσιαζόταν από νεαρούς χορευτές, στη συνέχεια, όμως, παρουσιαζόταν και από gisaengs. Το Bakjeopmu αρχίζει ως εξής, έξι χορευτές προχωρούν μπροστά και χορεύουν, καθώς η μουσική παίζει.Στη συνέχεια οι έξι χορευτές χωρίζονται σε τρεις ομάδες, που επί σκηνής ταξινομούνται μπροστά, στη μέση και πίσω. Έπειτα οι χορευτές της μεσαίας ομάδας χωρίζονται, έτσι ώστε να δημιουργήσουν ένα συμμετρικά διαμορφωμένο σχηματισμό, που μοιάζει με φτερά πεταλούδας. Αυτή η λεπτομέρεια ήταν πραγματικά ασυνήθιστη και τολμηρή, δεδομένου ότι οι περισσότεροι χοροί jeongjae εκτελούνταν από χορευτές που βρίσκονταν σε μια ευθεία γραμμή.
 |
| source 금강일보 |
παρουσίαση του Bakjeopmu
Το Bonglaeui δημιουργήθηκε υπό τον βασιλιά Sejong του Joseon, όταν εκείνος συνέθεσε το "Yongbi Eocheon", το τραγούδι των ιπτάμενων δράκων, με το οποίο συγκρίνει τους ιδρυτές του βασιλείου Joseon σε έξι δράκους επαινώντας τους για τα επιτεύγματα τους στον πολιτισμό και το στρατό.
 |
κατάταξη χορευτών στο Bonglaeui
source 금강일보 |
παρουσίαση του Bonglaeui
Το Cheoyongmu έχει τις ρίζες του στο μύθο του Cheoyong. Ο μύθος λέει, πως ο βασιλιάς Hongang καθώς περπατούσε, έχασε το δρόμο του λόγω της ομίχλης που έπεσε ξαφνικά. Ο βασιλιάς ένιωσε περίεργα και απευθύνθηκε στους υποτελείς του. Ένας από τους υποτελείς του είπε, πως πρόκειται για κόλπο του Δράκου Βασιλιά της Ανατολικής Θάλασσας, και τον συμβούλευσε να κάνει κάτι, για να κερδίσει την εύνοια του. Ο βασιλιάς, λοιπόν, έδωσε εντολή να χτιστεί ένας ναός. Ο Δράκος Βασιλιάς χάρηκε πολύ με αυτή την προσφορά και έφερε τους εφτά γιούς του μπροστά στο βασιλιά, για να θαυμάσουν την αρετή του, έτσι χόρεψαν και έπαιξαν μουσική. Σε αντάλλαγμα ο Cheoyong, ένας από τους εφτά γιούς, έμεινε στο πλευρό του βασιλιά Hongang.
Ο βασιλιάς Hongang έδωσε στον Cheoyong μια όμορφη κοπέλα για σύζυγο του και του προσέφερε μια υψηλή θέση, για να βοηθήσει στη διακυβέρνηση του βασιλείου. Ο καιρός περνούσε, και μια μέρα, ένα κακό πνεύμα, που λάτρευε τη σύζυγο του Cheoyong λόγω της ομορφίας της , πήρε τη μορφή ανθρώπου και βρισκόταν κρυφά στο σπίτι του Cheoyong. Εκείνος, όταν επέστρεψε στο σπίτι, τους είδε μαζί και άρχισε να τραγουδάει ένα τραγούδι. Τότε το πνεύμα απέκτησε την κανονική του μορφή και ζήτησε την συγχώρεση του. O Cheoyong το συγχώρεσε, και το πνεύμα, αφού συγκινήθηκε τόσο πολύ από αυτή τη γενναιόδωρη κίνηση, ορκίστηκε να μην μπει πότε ξανά σε σπίτι, του οποίου η πόρτα θα είχε επάνω τη φιγούρα του.
Μετά από αυτό ο Cheoyong έγινε σεβαστός ως θεός, που έδιωχνε τα κακά πνεύματα. Έτσι τόσο ο λαός όσο και η βασιλική αυλή έβαζαν μια φωτογραφία του σε σπίτια και σε πύλες την παραμονή του Νέου Σεληνιακού Έτους, που αποτελούσε μέρος του τελετουργικού ονόματι narye (나례), για να κρατούν μακριά τα κακά πνεύματα. Σε αυτή την τελετή οι άνθρωποι φορούσαν μάσκες του Cheoyong και χόρευαν. Η παράδοση συνεχίστηκε μέχρι και το τέλος της δυναστείας του Joseon. Την εποχή του βασιλείου Goguryeo, το Cheoyongmu παρουσιαζόταν σε διάφορες μεγάλες γιορτές της χώρας, όπως το Yeondeunghoe (연등회), το φεστιβάλ φωτισμού των φαναριών για τα γεννέθλια του Βούδα, το Palgwanhoe (팔관회), το μνημόσυνο του Βούδα ή στο narye (나례), την τελετή εξορκισμού, που γινόταν στο παλάτι. Ωστόσο από μέρος μιας λαϊκής τελετουργίας, που βασιζόταν στο λαϊκό μύθο, εξελίγχθηκε σε αναπόσπαστο κομμάτι των τελετών εξορκισμού, που γίνονταν στο παλάτι του Joseon.
Το Cheoyongmu έγινε πρώτα επίσημος χορός της αυλής κατά τη διάρκεια της βασιλείας του βασιλιά Sejong του Joseon. Στα χρόνια του Goryeo, ο χορός παρουσιαζόταν από έναν ή δυο χορευτές, αλλά στο Joseon ο αριθμός των χορευτών αυξήθηκε σε πέντε χορευτές και έγινε χορός κουιντέτο. Αυτή η αλλαγή συνέβη λόγω των καινούριων πολιτικών, που εισήχθησαν και έδιναν προτεραιότητα στο τι οριζεί ως σωστό ο Κομφουκιανισμός και στις τέχνες. Έτσι πολλοί νέοι χοροί jeongjae δημιουργήθηκαν και αναδιατάχθηκαν, ώστε να αντικατροπτίζουν τις ιδέες του Ying-Yang και της θεωρίας των Πέντε Στοιχείων. Ο κομφουκιανισμός, το Ying-Yang και η θεωρία των Πέντε Στοιχείων ήταν οι κυριότερες ιδεολογίες της περιόδου Joseon, που έθεταν τα θεμέλια σε πολλούς χορούς της αυλής.
Αυτός ο χορός jeongjae διαφοροποιήθηκε περισσότερο στα χρόνια της βασιλείας του Sejong. Τότε ξεκίνησε μια καινούρια τάση. Ήταν η αρχή για το habseol, μια παραγωγή που συνδύαζε αρκετούς χορούς σε ένα χορό για μια δραματική αφηγηματική παράσταση. Αυτή η ιδέα εφαρμόστηκε στο Cheoyongmu. Έτσι το Cheoyongmu παρουσιαζόταν μαζί με το Hakmu (학무),το χορό των γερανών και με το Yeonhwadaemu (연화대무), το χορό λουλουδιού λωτού και συνέθεταν μια παράσταση. Ο συνδυασμός αυτών αποσκοπούσε στο να διώχνει τα κακά πνεύματα. To Cheoyongmu και το τραγούδι του Cheoyong ήταν το κεντρικό κομμάτι της παράστασης, και το Hakmu με το Yeonhwadaemu προστέθηκαν, για να κάνουν το χορό πιο ευχάριστο.
Σήμερα παρουσιάζεται και μόνος του ή μαζί με άλλους χορούς συνθέτοντας μια παράσταση. Μόνο του το Cheoyongmu παρουσιαζόταν από πέντε χορευτές, οι οποίοι ήταν ντυμένοι με τα πέντε βασικά χρώματα της Κορέας. Σύμφωνα με το παραδοσιακό κορεάτικο φάσμα χρωμάτων, η θεωρία Obangsaek (오방색, προσανατολισμός των πέντε χρωμάτων) λέει πως τα πέντε βασικά χρώματα είναι το μπλε, κόκκινο, κίτρινο, μαύρο και λευκό και συμβολίζουν τα σημεία του ορίζοντα ανατολή, νότος, κέντρο, βορράς και δύση, αντίστοιχα. Επίσης οι χορευτές φορούν κόκκινες μάσκες με το πρόσωπο του Cheoyong και που ήταν διακοσμημένες με ροδάκινα, για να κρατάνε μακριά την κακή τύχη.
Οι κινήσεις και η κατάταξη των χορευτών βασίζονται στο Ying-Yang και τη θεωρία των Πέντε Στοιχείων. Οι χορευτές τεντώνουν και τα δυο χέρια προς τα εμπρός και τινάζουν τα μανίκια τους και με αυτό τον τρόπο είναι σαν να διώχνουν το κακό. Επίσης, στη διάρκεια του χορού υπάρχει ένα σημείο, στο οποίο ο χορευτής με την κίτρινη στολή, πόυ βρίσκεται στο κέντρο, χορεύει σε κίνηση μάχης με τους τέσσερις υπόλοιπους χορευτές και αυτό είναι το αποκορύφωμα του χορού. Συνεπώς, οι δυνατές και αρραινωπές κινήσεις των χορευτών, που θύμιζαν πολεμικές τέχνες, είχαν κάνει το Cheoyongmu να ξεχωρίσει από τους άλλους χορούς της αυλής, που παρουσιάζονταν από gisaengs.
Μάσκες Cheoyong
 |
| source Hahoe Mask Museum |
 |
| source Hahoe Mark Museum |
 |
| source 금강일보 |
παρουσίαση του Cheoyongmu
Το Chunaengjeon ή αλλιώς ο χορός του ανοιξιάτικου αηδονιού δημιουργήθηκε από τον πρίγκιπα διάδοχο Hyomyeong κατά τη διάρκεια της βασιλείας του βασιλιά Sunjo. Αυτός ο χορός αναπαριστά ένα αηδόνι να τραγουδά σε μια ιτιά, η οποία αρχίζει να ανθίζει στις αρχές της άνοιξης και συνοδεύεται από ένα τραγούδι, οι στίχοι του οποίου τιμούν τσ σαρακοστά γεννέθλια της μητέρας του πρίγκιπα. Χαρακτηριστικό του χορού είναι ότι εκτελείται μόνο από ένα χορευτή και ο χόρος της χορευτικής κίνησης του περιορίζεται στην έκταση, που καλύπτεται από μια ανθοκέντητη ψάθα. Επίσης το Chunaengjeon ξεκινά με αργό ρυθμό και στη συνέχεια προχωρά σε ταχύτερο ρυθμό. Το εξαιρετικό μέρος του χορού λένε πως είναι το διακριτικό χαμόγελο, που σχηματίζεται στο πρόσωπο του χορευτή, όταν έχει φτάσει στην κορύφωση του χορού.
Η κοπέλα, που εκτελεί το χορό, φοράει ένα κοστούμι χορού hwangchosam με φαρδιά κίτρινα μανίκια, για να συμβολίζει το αηδόνι και οι άκρες των μανικιών έχουν τα χρώματα του χρωματικού φάσματος Obangsaek (κόκκινο, μπλε, κίτρινο, λευκό και μαύρο) προσδίδοντας έτσι μαι αρμονία μεταξύ των ενδυμάτων ακόμα και των διακοσμήσεων του. Το μωβ χρώμα, που υπάρχει σε αυτά τα χορευτικά κοστούμια, συμβολίζει την ευδαιμονία του Πορφυρού Παλατιού, που κατοικεί ο θεός. Επίσης το κεφάλι της κοπέλας είναι στολισμένο με ένα στεφάνι από λουλούδια σαν σύμβολο της άνοιξης.
παρουσίαση του Chunaengjeon
Το Gainjeonmokdan ή αλλιώς ο χορός που απεικονίζει όμορφες γυναίκες να μαζεύουν παιώνιες, δημιουργήθηκε από τον πρίγκιπα διάδοχο Hyomyeong προς τιμή του πατέρα του και βασιλία Sunjo. Οι χορευτές του Gainjeonmokdan μαζεύουν και αγγίζουν τα άνθη παιώνιας από ένα μεγάλο βάζο, το οποίο λειτουργεί ως στήριγμα και βρίσκεται στο κέντρο της σκηνής. Ο κυκλικός ομαδικός χορός συνεχίζεται μέχρι να μαζευτεί και η τελευταία παιώνια, έτσι ώστε καθένας από τους χορευτές να κρατάει από ένα λουλούδι. Είναι ένας απλός και οπτικά όμορφος χορός λόγω των ποικίλων χρωμάτων, που έχουν οι παιώνιες.
Οι κινήσεις του χορού είναι ήρεμες και χαριτωμένες, όπως συνηθίζεται σε χορούς αυλής. Παρουσιαζόταν συχνά σε συμπόσια της αυλής για να δοξάσουν τις λογοτεχνικές και στρατιωτικές αρετές και αποτελούσε μέσο ψυχαγωγίας για τη βασιλική οικογένεια.
 |
| source 금강일보 |
παρουσίαση του Gainjeonmokdan
Το Geommu, που συνδυάζει δυο κινέζικους χαρακτήρες, 劍 (Geom) που σημαίνει σπαθί,ξίφος και 舞 (mu) που σημαίνει χορός είναι ο χορός με ξίφος. Αν και ο αρχαιότερος χορός με ξίφος συναντάται σε τοιχογραφίες τάφων του Goguryeo από τον τέταρτο αιώνα,το Geommu βασίζεται στην ιστορία του Hwang Changryang, ενός 7ου αγοριού από το βασίλειο Silla, που ήταν γνωστός για το χορο με ξίφη. Το ταλέντο του με τα ξίφη είχε εξαπλώσει τη φήμη του και στο αντίπαλο βασίλειο Baekjae. Μάλιστα, μια μέρα λέγεται, πως αυτό το αγόρι έλαβε πρόσκληση να παρουσιάσει το χορό με ξίφη στο βασιλιά του Baekjae. Όμως σε μια στιγμή μεγάλης γενναίοτητας το νεαρό αγόρι με το ξίφος του σκότωσε το βασιλιά ενώπιον της βασιλικής συνέλευσης. Ο στρατός του Baekjae συνέλαβε και εκτέλεσε τον Hwang Chang. Ο λαός του Silla εξέφρασε το σεβασμό και τη θλίψη του για το θάνατο του Hwang Chang χορεύοντας μιμούμενοι τις ικανότητες του με το ξίφος και φορώντας μια μάσκα, που έμοιαζε με το πρόσωπο του. Στη συνέχεια ονόμασαν αυτό το χορό Hwangchangmu.
Επιβιώνοντας ως λαϊκός χορός και πολιστικό αγαθό, το Geommu άλλαξε σημαντικά κατά την περίοδο της δυναστείας Joseon. Ο πρίγκιπας διάδοχος Hyomyeong συμπεριέλαβε το Geommu στη λίστα των χορών, που παρουσιάζονταν σε συμπόσια του παλατιού. Δεδομένου ότι ο χορός απέκτησε νέο χαρακτήρα, σημειώθηκαν κάποιες αλλαγές. Οι μάσκες αφαιρέθηκαν από τα πρόσωπα των χορευτών και τα ξίφη, που χρησιμοποιούσαν μέχρι τότε, αντικαταστήθηκαν από ψεύτικα ξίφη, έτσι ώστε να αποτραπούν πιθανοί τραυματισμοί στους χορευτές ή στο κοινό. Ο χορός, πλέον, παρουσιαζόταν από gisaengs και οι κινήσεις έγιναν πιο απαλές και η μελωδία πιο ήπια. Οι χορευτές ή gisaengs φορούσαν hanbok, το παραδοσιακό κορεάτικο ένδυμα, kwaeja, το πανωφόρι, jeon-dae, τη ζώνη και jeon-rip, το καπέλο των στρατιωτικών του Joseon και οι στολές τους είχαν τα βασικά κορεάτικα χρώματα, μπλε, κόκκινο, κίτρινο, πράσινο και μαύρο.
Ο χορός παρουσιαζόταν από μια ομάδα έξι ως οχτώ χορευτών. Οι χορευτές περιέστρεφαν τα ξίφη, καθώς χόρευαν και δημιουργούσαν μια αίσθηση έντασης. Έπειτα, καθώς κινούνταν με τέλειο συγχρονισμό, δημιουργούσαν δυο σειρές και στέκονταν πρόσωπο με πρόσωπο, και, επειδή εξακολουθούσαν να περιστρέφουν τα ξίφη , ήταν σαν παίζουν πολεμικά παιχνίδια. Στη συνέχεια οι χορευτές γονατίζουν και διατηρούν τις σειρές, που έχουν δημιουργήσει. Και ο χορός τελειώνει με τους χορευτές να κάνοθν γρήγορες περιστροφικές κινήσεις, που αποτελούσαν την κορύφωση της παράστασης. Το Geommu, λοιπόν, διαφέρει από τους άλλους χορούς της αυλής, επειδή ο συγκεκριμένος χορός από την αρχή μέχρι και το τέλος δεν συνοδεύεται από τραγούδι και εστιάζει στην επίδειξη των ικανοτήτων των χορευτών με τα ξίφη.
 |
| source 전북중앙 |
παρουσίαση του Geommu
Το Hakyeon hwadaemu ή αλλιώς ο χορός γερανού και ο χορός λουλουδιού λωτού είναι δύο διαφορετικοί χοροί, οι οποίοι συνδυάζονταν σε έναν χορό και ακολουθούσαν την ιεροτελεστία για την απομάκρυνση των κακών πνευμάτων από τη βασιλική αυλή κατά την πρώιμη εποχή του Joseon. Ο χορός γερανού ήταν ένας χορός για να εγκωμιάσει το βασιλιά σε μια ιεροτελεστία, που γινόταν στη βασιλική αυλή από την περίοδο του βασιλείου Goryeo. Πρόκειται για το μοναδικό χορό, στον οποίο ο χορευτής εμφανιζόταν και ήταν μεταμφιεσμένος σε πουλί.
Ο χορός λουλουδιού λωτού βασίζεται στην ιστορία δύο κοριτσιών, που γεννήθηκαν ως ύπερα ενός λουλουδιού λωτού. Αυτός ο χορός φρόντιζε να ανταποδώσει με τραγούδι και χορό τη δεξιοτεχνία του βασιλιά. Η παράσταση αρχίζει με τους δύο χορευτές, μεταμφιεσμένοι σε γερανούς, να χορεύουν. Λίγο αργότερα, οι δύο γερανοί παίρνουν με το ράμφη τους δύο μπουμπούκια ανθών λωτού. Ξαφνικά, όμως, μέσα από τα άνθη λωτού εμφανίζονται δύο κορίτσια και οι γερανοί τρέχουν τρομαγμένοι.
Αν και αυτοί οι δύο χοροί παρουσιάζονται ως ένας χορός, καθένας από αυτούς συνοδεύεται από δύο διαφορετικά είδη μουσικής. Συγκεκριμένα ο χορός των γερανών συνοδεύεται από παραδοσιακή κορεάτικη μουσική, ενώ ο χορός λουλουδιού λωτού από ένα κομμάτι της αυλικής μουσικής. Επίσης, ο χορός των γερανών και ο χορός λουλουδιού λωτού απεικονίζουν την επικοινωνία μεταξύ ζώων και ανθρώπων, και, ταυτόχρονα επιδεικνύουν την καλλιτεχνική ποιότητα και τις παραδοσιακές αξίες τόσο από άποψη περιεχομένου, όσο και από άποψη στυλ.
 |
| source 오마이뉴스 |
παρουσίαση του Hakyeon hwadaemu
Το Muaemu είναι ένας χορός, που δημιουργήθηκε από τον Wonhyo, ένα βουδιστή μοναχό, που έζησε στο βασίλειο Silla. Ο Wonhyo, ως εκπρόσωπος της διανοητικής ιστορίας στην Κορέα και του κορεάτικου βουδισμού, δημιούργησε το Muaemu, για να διαδώσει την αλήθεια του βουδισμού στη δυναστεία Silla, σε μια εποχή, όπου η βουδιστική φιλοσοφία και κουλτούρα άνθιζαν στην Κορέα. Τότε, όμως, επειδή οι ιδέες και οι αρχές του βουδισμού ήταν δύσκολο να γίνουν κατανοητές από τον απλό λαό, και, επειδή ο βουδισμός θεωρείτο αριστοκρατικός, ο Wonhyo θέλησε να εκλαϊκεύσει τα διδάγματα του και να τα καταστήσει σαφή και κατανοητά σε όλους, ακόμα και στους αγράμματους ανθρώπους. Έτσι, πέρα από το Muaemu, συνέθεσε και τη μουσική muaega, που συνόδευε το χορό και ήταν δύο μέσα προσιτά για όλους.
Οι κινήσεις του Muaemu ήταν συμβολικές και διδαχτικές. Στην αρχή ο χορευτής εμφανιζόταν με μια στρογγυλή κολοκύθα στα χέρια και κινούταν πέρα δώθε. Κουνούσε τα δυο χέρια του ψηλά στον αέρα και σήκωνε τα πόδια του τρεις φορές, με την κοιλιά άδεια και το λαιμό πεσμένο. Αυτές οι κινήσεις διατύπωναν τις βουδιστικές σκέψεις του Wonhyo και δίδασκαν, ότι οι άνθρωποι πρέπει να ζουν ελεύθεροι, να μην είναι προσκολημμένοι σε διάφορες επιθυμίες, να αποδέχονται και να σέβονται τον καθένα ως αξιοσέβαστο Βούδα. Και ο χορός στηνόταν παντού, όπου οι άνθρωποι μπορούσαν να βρεθούν.
Ωστόσο, με την πάροδο του χρόνου το Muaemu του μοναχού Wonhyo άλλαξε χαρακτήρα. Αυτός ο βουδιστικός χορός παρουσιαζόταν ήδη από την εποχή του βασιλείου Silla ως αυλικός χορός με λαϊκά στοιχεία, διατηρήθηκε ως ένας αυλικός χορός, αλλά μεταδόθηκε χωρίς το λαϊκό πνεύμα του. Έτσι, στα χρόνια του Goryeo και του Joseon μετατράπηκε σε έναν αυλικό χορό με αριστοκρατική πτυχή και παρουσιαζόταν από γυναίκες χορεύτριες.
παρουσίαση του Muaemu
Το Musanhyang ή αλλιώς ο χορός "Το άρωμα του βουνού που χορεύει" δημιουργήθηκε από τον πρίγκιπα διάδοχο Hyomyeong και τον αυλικό μουσικό Kim Changha. Παρουσιάστηκε για πρώτη φορά σε ένα συμπόσιο του παλατιού για τα 28 χρόνια βασιλείας του βασιλιά Sunjo.
Αυτός ο χορός βασίζεται στην ιστορία του βασιλιά Jin του βασιλείου Yeonam. Μια μέρα, λοιπόν, καθώς ο βασιλιάς χόρευε, ένα λουλούδι έπεσε στο καπέλο του και παρέμεινε εκεί, ωσότου τελειώσει ο χορός. Κεντρική φιγούρα του χορού ήταν ο βασιλιάς Jin και για αυτό το λόγο παρουσιαζόταν κυρίως από άντρες χορευτές, και ειδικά από νεαρούς χορευτές.
Πρόκειται για ένα χορό με ένα μόνο χορευτή, που παρουσιάζεται σε ένα κρεβάτι κατασκευασμένο από όστρακα χελώνας. Η γυαλιστερή επιφάνεια του κρεβατιού με το κέλυφος χελώνας λειτουργεί σαν βάθρο ή σαν υπερυψωμένη σκηνή, που προσφέρει καλύτερη θέαση του χορού. Αρκετοί χοροί της αυλής περιελάμβαναν σκηνές, όπως σκηνές βαρκάδας και πικνίκ, όπου χρησιμοποιούνταν διάφορα στηρίγματα, όπως ξίφη, τύμπανα. Στο Musanhyang, όμως, δεν χρησιμοποιούνται στηρίγματα, γεγονός που τον καθιστά μοναδικό στο είδος του, συν το ότι, οι χορευτικές κινήσεις του φαίνονται πιο αφηρημένες και ανώτερες από καλλιτεχνική άποψη.
Το κοστούμι του χορού είναι πράσινο και οι χορευτικές κινήσεις είναι ενεργητικές και αρρενωπές, καθώς ο χορευτής περιστρέφεται και στροβιλίζεται στη σκηνή.
παρουσίαση του Musanhyang
Το Mugo ή αλλιώς χορός των τυμπάνων είναι ιδιαίτερα γνωστός μέχρι και σήμερα και προέρχεται από την εποχή του βασιλιά Chungryeol του βασιλείου Goryeo. Κάποτε ένας υψηλόβαθμος αξιοματούχος, ονόματι Yi Hon, εξορίστηκε στο Yeonghae στη βόρεια επαρχία Gyeongsang και κατασκεύασε ένα τύμπανο από ξεβρασμένα ξύλα σχεδίας, που βρήκε σε μια παραλία. Αργότερα, όταν επέστρεψε στο παλάτι, βοήθησε τους καλλιτέχνες του παλατιού να δημιουργήσουν ένα χορό με τη συνοδεία τυμπάνου. Έτσι το Mugo λόγω της συνοδείας από τύμπανο αποτελεί εντυπωσιακό κομμάτι αυτών των χορών και για αυτό το λόγο παρουσιαζόταν κυρίως σε βασιλικές εκδηλώσεις μέχρι την ύστερη εποχή της δυναστείας Joseon.
Τα τύμπανα του Mugo ήταν τοποθετημένα σε κύκλο στο κέντρο και οι χορευτές, ενώ κινούνταν κυκλικά από τύμπανο σε τύμπανο, τα χτυπούσαν με μακριές μπαγκέτες. Επίσης, σύμφωνα με αρχαία κείμενα, οι χορευτές περιγράφονται ως πεταλούδες, που χορεύουν γύρω από τα λουλούδια και ως άγριοι δράκοι με μαργαριτάρια δράκου.
Οι χορευτές χτυπούν τα τύμπανα, ενώ ακολουθούν το προβάδισμα του janggu (장구), που πρόκειται για τύμπανο σε σχήμα κλεψύδρας. Αυτός ο χορός ξεκινά με αργό ρυθμό, που σταδιακά γίνεται πιο γρήγορος. Οι χορευτές κυκλώνουν το τύμπανο, που βρίσκεται στο κέντρο, και καθώς ο χτύπος των τυμπάνων δυναμώνει, επιταγχύνουν την κίνηση τους και οδηγούν τον χορό στην κορύφωση του. Μετά από αυτό ο χορός τελειώνει απότομα.
Το Sajamu ή αλλιώς ο χορός του λιονταριού είναι ο χορός με μορφή παιχνιδιού, που παρουσιάζεται με μάσκα λιονταριού. Αν και οι ρίζες του sajamu έρχονται από την Κίνα, υπάρχει και η κορέατικη εκδοχή του χορού με το όνομα Bukcheong sajanoreum. Ονομάστηκε Bukcheong, επειδή είχε γίνει ένα δημοφιλές παιχνίδι στην περιοχή Bukcheong της επαρχίας Hamgyeongnam-do στην Κορέα και παιζόταν την 15η ημέρα του καινούριου χρόνου σύμφωνα με το σεληνιακό ημερολόγιο.
Αναφορές για το παιχνίδι του λιονταριού υπάρχουν σε διάφορα βιβλία ιστορίας για τα Τρία Βασίλεια και έχει καταγραφεί, ότι το Mokwoosaja, το άγαλμα λιονταριού που ανατρέφει μια αγελάδα, χρησιμοποιήθηκε από τον στρατηγό Lee Saboo, όταν κατέκτησε την κομητεία Woosan. Το παιχνίδι του λιονταριού ενδεχομένως χρονολογείται από την εποχή του βασιλείου Silla, και, επειδή το λιοντάρι είναι ένα άγριο και δυνατό ζώο, πίστευαν, ότι έδιωχνε την κακή τύχη και έφερνε καλή τύχη, και για αυτό το λόγο παιζόταν αρκετά συχνά.
Αρχικά, το sajamu παιζόταν από ανθρώπους, που μαζεύονταν στους δρόμους, φορούσαν μάσκες λιονταριού και έκαναν διαγωνισμούς μεταξύ τους. Στη συνέχεια, από χορός του δρόμου εξελίχθηκε σε αυλικό χορό με ελάχιστες τροποποιήσεις στις κινήσεις. Ως αυλικός χορός, όμως, το sajamu παρουσιαζόταν πλέον από γυναίκες χορεύτριες. Το sajamu εντάχθηκε στους αυλικούς χορούς και παρουσιαζόταν πλέον στο παλάτι, για να προσφέρει την ευημερία του έθνους και τη μακροζωία του βασιλιά.
 |
Λιοντάρια από παράσταση του Sajamu
source Wikipedia |
Το Seonyurak ή αλλιώς ο χορός "Η γιορτή της βαρκάδας" προέρχεται από τις γιορτές με βαρκάδες που συνήθιζαν να κάνουν οι αριστοκράτες από το βασίλειο Silla. Ο χορός αυτός εξελίχθηκε σε παράσταση για εθνικές γιορτές, όπως το μνημόσυνο του Βούδα. Στη διάρκεια, όμως, της βασιλείας του βασιλιά Sunjo του Joseon, ο πρίγκιπας διάδοχος Hyomyeong έδωσε νέα πνοή στο Seonyurak, για τον οποίο οι άνθρωποι γνώριζαν μόνο το όνομα. Έτσι το Seonyurak εξελίχθηκε σε χορό της αυλής και παρουσιαζόταν σε όλα τα μεγάλα συμπόσια στο παλάτι μέχρι την ύστερη εποχή της δυναστείας Joseon υπό το βασιλιά Gojong.
Ο χορός εκτελείται από μια πολυάριθμη ομάδα gisaengs, που, ενώ τραβάνε τις πολύχρωμες βάρκες, τραγουδούν το Eobusa, το τραγούδι του ψαρά και το Yiseonga, το τραγούδι του πλοίου που αναχωρεί. Δύο ενήλικες χορευτές (gisaengs), ντυμμένοι με κόκκινα στρατιωτικά κοστούμια και με κόκκινα καπέλα στέκονται στην πλώρη και οπλισμένοι με τόξα, βέλη και σπαθιά κυβερνούν το πλοίο. Μια στρατιωτική μπάντα με μουσικά όργανα, που σπάνια συναντώνται σε βασιλικές παραστάσεις, όπως γκονγκ, τύμπανα, σαουμ, κόρνο και κύμβαλα, αρχίζει να παίζει και ο χορός ξεκινά. Με τρία χτυπήματα στο γκονγκ οι βάρκες αναχωρούν και οι χορευτές τραγουδούν το τραγούδι των ψαράδων. Δύο παιδιά χορευτές επιβιβάζονται και το ένα βρίσκεται στην πλώρη, ενώ το άλλο βρίσκεται στην πρύμνη. Έξι χορευτές, τρεις σε κάθε πλευρά της βάρκας, δημιουργούν έναν εσωτερικό κύκλο, τραβούν τα σχοινιά της βάρκας και την κατευθείνουν, ενώ τριάντα δυο χορευτές, σε έναν εξωτερικό κύκλο, περιφέρονται γύρω από τη βάρκα και χορεύουν ακολουθώντας τις εντολές του διοικητή.
 |
| source 경북도민일보 |
παρουσίαση του Seonyurak
[Η Πρεσβεία της Κορέας δεν είναι υπεύθυνη για την εγκυρότητα του περιεχομένου και οι
απόψεις και συστάσεις που διατυπώνονται αντιπροσωπεύουν τα εμπλεκόμενα
άτομα(συντάκτης του κάθε άρθρου) και δεν αποτελούν άποψη ή σύσταση της Πρεσβείας
της Κορέας]
ΠΗΓΕΣ
Tamara Warta. Korean Traditional Dance [online]
Available at:
The Korea Society, 2022. Korean Dance: Tradition and Creation [online]
Available at:
Young Suk Kim. Jeongjae Dances of the Korean Royal Court [online]
Available at:
Kim Malborg, 2005. Korean Dance [online]
Available at:
Art- At The Moment, 2020. Court Dance: Gainjeonmokdan [online]
Available at:
Art- At The Moment, 2020. Court Dance: Seonyurak [online]
Available at:
Art- At The Moment, 2020. Court Dance: Hakmu [online]
Available at:
New World Encyclopedia, 2022. Geommu: The Korean Sword Dance [online]
Available at:
earticle.net, 2006. A historical approach to the Wonhyo's Muaemu [online]
Available at:
Cultural Heritage Administration, 2006. Crane Dance and Lotus Flower Dance [online]
Available at:
Papersearch.net, 2011. An Educational Study on Wonhyo's Muaemu [online]
Available at:
Hahoe Mask Museum. Korean Masks [online]
Available at:
Chan Mo Chung, 2001. The Development of Korean Sajamu [online]
Available at:
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου